ଡେଲାଙ୍ଗ, (ଦିଲ୍ଲୀପ କୁମାର ଧାଉଡିଆ) : ଫେବୃଆରୀ ୨୧ ଆନ୍ତର୍ଜାତୀୟ ମାତୃଭାଷା ଦିବସ । ପ୍ରଥମ ବା ସ୍ଥାନୀୟ ଭାଷା ଉପରେ ଆଧାରିତ ବହୁଭାଷୀ ଶିକ୍ଷାର ଭୂମିକାକୁ ୟୁନେସ୍କୋ କ୍ରମାଗତ ଭାବରେ ଆଲୋକିତ କରିଛି । ଯାହାକୁ ମାତୃଭାଷା କିମ୍ବା ଘରୋଇ ଭାଷା ମଧ୍ୟ କୁହାଯାଏ । ଘରୋଇ ଭାଷା ଏବଂ ବିଦ୍ୟାଳୟ ଭାଷା ମଧ୍ୟରେ ମେଳ ଖାଇନଥାଏ । ତେଣୁ ଦୁନିଆର ସମସ୍ତ ଅଞ୍ଚଳରେ ଶିକ୍ଷା ବ୍ୟବସ୍ଥା ଉପରେ ନକାରାତ୍ମକ ପ୍ରଭାବ ପଡିଥାଏ । ଭାଷାବିତ୍ମାନେ ସୂଚିତ କରିଛନ୍ତି, କେବଳ ଏକ ବିଦେଶୀ ଭାଷାକୁ ଶିକ୍ଷାର ମାଧ୍ୟମ ଭାବରେ ବ୍ୟବହାର କରିବା ସେହି ଭାଷାର ପ୍ରଭାବଶାଳୀ ଶିକ୍ଷାର ପ୍ରତିଭୂତିକୁ ବୁଝାଏ ନାହିଁ । କେତେକ ଦେଶରେ ୯୦ ପ୍ରତିଶତରୁ ଅଧିକ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀ ଯେଉଁ ଭାଷାରେ କଥାବାର୍ତ୍ତା କରନ୍ତି ଏବଂ ବୁଝନ୍ତି ସେହି ଭାଷାରେ ସେମାନଙ୍କୁ ଶିକ୍ଷା ଦିଆଯାଏ ନାହିଁ (ବିଶ୍ୱ ବ୍ୟାଙ୍କ, ୨୦୨୩) । ନିମ୍ନମାନର ଶିକ୍ଷଣ ହେଉଛି ଅନୁପଯୁକ୍ତ ଭାଷାର ପ୍ରୟୋଗ । ଯେଉଁ ଭାଷାରେ ଶିକ୍ଷା ଦିଆହୁଏ ତାହା ଯଦି ବୋଧଗମ୍ୟ ନ ହୁଏ ତେବେ ଶିକ୍ଷାର୍ଥୀ ବୁଝିବେ କେମିତି । ୨୦୨୪ ପାଇଁ ବିଷୟବସ୍ତୁ ହେଉଛି “ବହୁଭାଷୀ ଶିକ୍ଷା ହେଉଛି ଶିକ୍ଷାର ସ୍ତମ୍ଭ ଏବଂ ବିଭିନ୍ନ ଭାଷା ଶିକ୍ଷାର ଦ୍ଵାର ।” ଆଜି ମଧ୍ୟ ୨୫୦ ନିୟୁତ ଶିଶୁ ଏବଂ ଯୁବକ ବିଦ୍ୟାଳୟରେ ପଢନ୍ତି ନାହିଁ ଏବଂ ୭୬୩ ନିୟୁତ ବୟସ୍କ ବ୍ୟକ୍ତି ମୌଳିକ ସାକ୍ଷରତା ଦକ୍ଷତା ଶିକ୍ଷା କରନ୍ତି ନାହିଁ । ମାତୃଭାଷା ଶିକ୍ଷା, ସାକ୍ଷରତା ଏବଂ ଅତିରିକ୍ତ ଭାଷା ଶିକ୍ଷା ହାସଲକୁ ସମର୍ଥନ କରେ । ଏହି ଦିବସ ପାଳନର ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ହେଉଛି ନିରନ୍ତର ବା ସ୍ଥାୟୀ ବିକାଶ ଲକ୍ଷ -୪ ତଥା ଆନ୍ତର୍ଜାତିକ ମାତୃଭାଷା ବା ସ୍ଥାନୀୟ ଭାଷା ଦଶନ୍ଧିର (୨୦୨୨-୩୨) ଲକ୍ଷକୁ ହାସଲ କରିବା । ଏହା ଅନ୍ତର୍ଭୂକ୍ତ ଗୁଣାତ୍ମକ ଶିକ୍ଷା ଏବଂ ଆଜୀବନ ଶିକ୍ଷା ଉପରେ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦେଇଥାଏ । ଏହି ଆନ୍ତର୍ଜାତୀୟ ମାତୃଭାଷା ଦିବସରେ, ଆସନ୍ତୁ ଆମ ବିଶ୍ୱ ଭାଷାର ବିବିଧତାକୁ ପାଳନ କରିବା ଏବଂ ସହୃଦୟ ସହିତ ଗ୍ରହଣ କରିବା ।