jayashree

କବିତା : ଗାଁ ଅଛେ ତ ମାଁ ଅଛେ

ଲକ୍ଷ୍ମୀନାରାୟଣ ହୋତା
ମାଛି ଅନ୍ଧରିଆ ବେଲକେ
କେନସି ଠାନେ ଗୁଟେ ଶୁ‌ଭୁଛେ
ଗିନି ମୁର୍ଦୁଙ୍ଗ
ଗୁଡ଼ିର ଗମ୍ଭୀରା ଭିତରୁ
ଘଁଟ୍‌ କସ୍ତାଲ୍‌
କାହିଁ କେତେ ଧୁରୁ ।

ମନ୍‌ଟା ଉସାସ ଲାଗୁଛେ
ଗାଁ’ ଅଛେ ତ ମାଁ’ ଅଛେ
ମାଁ’ ଅଛେ ତ ଗାଁ’ ଅଛେ ।

କେନସି ଗୁଟେ ଠାନେ
ଜିଇଁଥାଉ ମନ୍‌
ମନ୍‌ ଭିତରେ ସପନ୍‌
ସାତ୍‌ ପୁରୁଷର ଧରତିନେ
ମହକ ଟିକେ ଥାଉ ।

ମରି ତରି ଧାଇଁ ଧୁପି
ଯେତେ ଯାହା ଘିଚିଟାନି ହେଲେ
ହନୁମାନ ପଏସା ଦେଇ ପାରବା କାଏଁ
ଗୁଟେ ସୁନାର ସଖାଲ୍‌
ହିଁସା ଅହଁକାରଥି କାଣା ମିଲସି
ଯେନଥିର ଲାଗି ଭାଏ ହେସି ଭଗାରି ।

ବଦଲୁ ଯାହା ବଦଲିବା
ଗଛ ପତର୍‌ କଟା ହେଇ
ମୁବାଇଲ୍‌ ଟାୱାର୍‌ ବସୁଛେ ବଲୁଛ ତ,
ମାହାପ୍ରୁ ଗୁଡ଼ିର
ଗରୁଡ଼ ଖୁମ୍‌ ଶିଘେ
ପାରା ହଲେ ରହୁଥାଉନ୍
ଟିହା ଉଡ଼େଇ
ମନ୍‌ଟା ଉସତ୍‌ ଲାଗୁଥାଉ
ଏଥର ଶୁଭ୍‌‌ ହେବା ବଲି
ଥୁଡ଼େ ଲୋକ ଭାବୁଥାଉନ୍
ଠିଆ ହେବାରକେ ପାହା ତଲେ
ମାଏଟ୍‌ ଥୁଡ଼େ ଥାଉ ।

ଗାଁ ମୁଡ୍‌ସା ଠୋଲ୍‌ ହେଇ
ପିଲେ ଉଡ଼ଉ ଥାଉନ୍ ପତାଙ୍ଗି
ସୂତାଥି ସିମ୍‌ ପତର୍‌ ଘଁଷି
କିନ୍ଦ୍ରଉ ଥାଉନ୍ ନଟୁ…
ଗ୍ଲୋବ୍ ଉପରେ ଲଟକି ଥାଉ
ଗାଁ ଗୁଟେର୍‌ ଫଟୁ ।

ଏନ୍ତା ଥାଉ ଭାବ୍‌ ପୀରତି
ସାଙ୍ଗ ସରସା ଜୁହାର୍‌ ସଁସେ
କେନସି ଗୁଟେ ଚିହ୍ନା ଚିହ୍ନା ମୁହୁଁ କହୁଥାଉ
କେନତା ବୋ ଭାୟା ବନେ ବନେ !!

ସାକ୍ଷୀପଡ଼ା, ସମ୍ବଲପୁର-୧
ମୋ.ନଂ. : ୯୪୩୭୨୨୦୬୮୫

Leave A Reply

Your email address will not be published.