କବିତା : ମୌସୁମୀ
ପୁସ୍ତମ୍ ଯୁଆଡି
ମାଏଟ୍ ତତୁଛେଛାତି ଡବ୍କୁଛେ ଖଲ୍ଖଲ୍ ଡ଼ବ୍ଡ଼ବ୍ପାଏନ୍ ନୁରି ନୁରି କଲ୍ବଲ୍ ଜୀବନ୍ବହଁଡି ଯାଉଛେ ।
ପହେଲା ଛିଆଁକେ ଜନ୍ ତରସୁଛେତନ୍ ତରସୁଛେଉତାବୁଲା ମନ୍ ଡହକବିକଲ୍ସତେ ଯେନ୍ତା ନିଜର୍ ଲୋକକେ ବାଟ ଦେଖୁଛେ !
ତମେ ଆଏବ ଜୀବନର୍ ପୁଞ୍ଜି ଧରିକାଁକର୍ ହେବା!-->!-->!-->!-->!-->!-->!-->…
Read More...
Read More...